Tak stanowi rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie Krajowych Ram Interoperacyjności, minimalnych wymagań dla rejestrów publicznych i wymiany informacji w postaci elektronicznej oraz minimalnych wymagań dla systemów teleinformatycznych z 12 kwietnia 2012 r. Dotyczy ono serwisów publicznych w rozumieniu ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.

Standard WCAG 2.0 określa stopień, w jakim strona internetowa jest dostępna dla osób z grup zagrożonych wykluczeniem cyfrowym np. osób niepełnosprawnych lub seniorów.

Istotą rozporządzenia jest zniesienie barier w korzystaniu z informacji. Warto także pamiętać, że serwis przygotowany w standardzie WCAG 2.0 jest serwisem dostępnym, a dzięki temu lepszym – wygodniejszym w użyciu, lepiej wyszukiwanym, przyjaźniejszym także dla cudzoziemców lub osób starszych.

W związku z sygnałami, które docierają do ministerstwa z różnych instytucji informujemy, że organizacje, instytucje bądź firmy, które odpłatnie oferują dostosowanie stron internetowych do standardów WCAG 2.0 nie działają na zlecenie bądź w imieniu Ministerstwa Administracji i Cyfryzacji. MAC współpracuje  z organizacjami pozarządowymi, zajmującymi się działalnością na rzecz dostępności, na zasadach niekomercyjnych – m.in. w ramach otwartych konkursów ofert.

Jak sprawdzić, nie będąc informatykiem, czy serwis jest dostosowany do potrzeb osób niepełnosprawnych?

W sieci dostępne są narzędzia wspomagające ocenę dostępności, chociaż pełny audyt jest zadaniem dla specjalistów. Możliwe jest jednak sprawdzenie dostępności na poziomie nie technicznym, lecz  treściowym i funkcjonalnym.

Serwis wymaga przebudowy gdy:

• z serwisu nie można korzystać tylko za pomocą klawiatury (czyli bez użycia myszki). Jest to poważne utrudnienie dla osób z niepełnosprawnością ruchową – stałą, ale także czasową (np. kontuzja ręki).
• dokumenty publikowane są w formie obrazków (fotografii)  – w treści takiego skanu nie można zaznaczyć liter i wyrazów, a zatem nie odczyta go czytnik, z którego korzystają osoby niewidome. Ten problem najczęściej dotyczy plików PDF;
• zdjęcia i grafiki nie są uzupełniane o tzw. opisy alternatywne <alt> – co oznacza, że osoba, która nie widzi, albo widzi słabo, nie dowie się, co jest na ilustracji;
• filmy w serwisie nie mają napisów –  nie skorzysta z nich osoba niesłysząca (albo taka, która nie może włączyć głośnika);
• treści na stronie nie mają jasnej struktury (śródtytuły zaznaczane są np. tylko wielkością czcionki albo kolorem – a nie odpowiednim stylem, który poza wyglądem niesie też treść logiczną). W ten sposób ktoś, kto nie widzi, będzie musiał czytać wszystko, bo nie będzie mógł ustalić, w jaki sposób tekst został podzielony;
• kolorystyka strony powstała bez uwzględnienia potrzeb osób niedowidzących i mających kłopot z kolorami  (wad wzroku jest wiele, ale przy dobrze dobranych kolorach każdy może tak zmienić ustawienia swojego komputera, by móc korzystać z serwisu);
• nie ma możliwości powiększania tekstu;
• serwis używa sformułowań typu „kliknij wyżej/niżej”, ważne treści wyróżniane są kolorem,  a na jednej stronie jest więcej niż jeden napis „więcej”  (bez wyjaśnienia, o jakie „więcej” chodzi). Taki zapis jest zupełnie niezrozumiały dla osoby, która nie widzi;
• serwis może być niedostępny, jeśli autorzy treści nie zwracają uwagi na język – na to, czy jest zrozumiały dla osób nie będących specjalistami w danej dziedzinie. Język urzędowy jest dopuszczalny w dokumentach, jednak w przypadku komunikatów należy pamiętać, że wiele osób np. starszych, czy słabiej wykształconych, nie rozumie trudnych słów i złożonych zwrotów;

Zwracanie uwagi na to, by język był w miarę możliwości prosty, pomaga też administracji przyswajać inne aspekty dostępności i usprawnia wdrażanie zasad Krajowych Ram Interoperacyjności.

Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji jeszcze raz podkreśla, że organizacje, instytucje lub firmy, które zgłaszają się do podmiotów administracji publicznej z odpłatną ofertą dostosowania serwisów publicznych do wymogów standardu WCAG 2.0 nie współpracują z Ministerstwem Administracji i Cyfryzacji oraz nie działają w jego imieniu lub na jego zlecenie.